ماده ۲۱۵ قانون آیین دادرسی کیفری
در صورتی که شاهد یا مطلع برای حضور خود درخواست هزینه ایاب و ذهاب کند یا مدعی ضرر و زیانی از حیث ترک شغل خود شود، بازپرس هزینه ایاب و ذهاب را طبق تعرفه‌ای که قوه قضائیه اعلام می‌کند و ضرر و زیان ناشی از ترک شغل را در صورت لزوم با استفاده از نظر کارشناس تعیین و شاکی را مکلف به تودیع آن در صندوق دادگستری مینماید.
هرگاه شاکی، به تشخیص بازپرس توانایی پرداخت هزینه را نداشته یا احضار از طرف بازپرس باشد، هزینه های مذکور از محل اعتبارات مصوب قوه قضائیه پرداخت می‌شود.
هرگاه در جرائم قابل گذشت، شاکی با وجود ملائت از پرداخت هزینه های مذکور در این ماده خودداری کند، استماع شهادت یا گواهی مطلعین معرفی شده از جانب وی به عمل نمی‌آید. اما در جرائم غیر قابل گذشت، هزینه‌های مذکور به دستور بازپرس از محل اعتبارات مصوب قوه قضائیه پرداخت می‌شود. هرگاه متهم متقاضی احضار شاهد یا مطلع باشد، هزینه‌های مذکور از محل اعتبارات مصوب قوه قضائیه پرداخت می‌شود.
نکته ۱- در صورتی که شاهد یا مطلع برای حضور خود درخواست هزینه ایاب و ذهاب کند یا مدعی ضرر و زیانی از حیث ترک شغل خود شود، مسئول پرداخت به این نحو مشخص می شود:
- اگر درخواست از طرف بازپرس یا متهم باشد: هزینه‌های مذکور از محل اعتبارات مصوب قوه قضائیه پرداخت می‌شود.
- اگر درخواست از طرف شاکی باشد: شاکی مکلف به پرداخت هزینه‌های مذکور است. در صورت عدم پرداخت هزینه ها دو حالت وجود دارد:
- در جرایم قابل گذشت، شاکی با وجود ملائت از پرداخت هزینه های مذکور در این ماده خودداری کند: استماع شهادت یا گواهی مطلعین معرفی شده از جانب وی به عمل نمی‌آید.
- در جرایم غیر قابل گذشت و هرگاه شاکی، به تشخیص بازپرس توانایی پرداخت هزینه را نداشته باشد: هزینه‌های مذکور به دستور بازپرس از محل اعتبارات مصوب قوه قضائیه پرداخت می‌شود.