ماده ۲۲۶ قانون آیین دادرسی کیفری
اعتراض به اصل قرار منتهی به بازداشت یا عدم پذیرش کفیل یا وثیقه
متهمی که در مورد او قرار کفالت یا وثیقه صادر می‌شود تا معرفی کفیل یا سپردن وثیقه به بازداشتگاه معرفی می‌گردد؛ اما در صورت بازداشت، متهم می‌تواند تا مدت ده روز از تاریخ ابلاغ قرار بازپرس، نسبت به اصل قرار منتهی به بازداشت یا عدم پذیرش کفیل یا وثیقه اعتراض کند.
تبصره- مرجع صادر کننده قرار و رئیس یا معاون زندان مکلفند تمهیدات لازم را به منظور دسترسی متهم به افرادی که وی برای یافتن کفیل یا وثیقه گذار معرفی می‌کند، فراهم کنند و هر زمان متهم، کفیل یا وثیقه معرفی نماید هر چند خارج از وقت اداری باشد، درصورت وجود شرایط قانونی، مرجع صادر کننده قرار یا قاضی کشیک مکلف به پذیرش آن هستند.
نکته ۱- منظور از قرار‌های منتهی به بازداشت، قرار‌هایی است که احتمالا می‌تواند منجر به بازداشت متهم شود. این قرارها عبارتند از، قرار کفالت و قرار وثیقه.
نکته ۲- اقدام بازپرس به صدور قرار کفالت یا وثیقه و همچنین عدم پذیرش کفیل و وثیقه قابل اعتراض نیست، اما بازداشت ناشی از این قرار، قابلیت اعتراض را ایجاد می‌کند. در این حال متهم حق اعتراض به دو تصمیم را می‌یابد:
۱) اعتراض به اصل صدور قرار کفالت یا وثیقه: مثل اینکه بگوید جرم، غیرعمدی و تضمین جبران خسارت بزه‌دیده ممکن بوده و در نتیجه صدور این قرار بر خلاف تبصره ۳ ماده ۲۱۷ بوده است.
۲) اعتراض به عدم پذیرش کفالت یا وثیقه.[۱]