ماده ۵۱۲ قانون مدنی

نکته ۱- مقصود از اجاره اشخاص «عقدی است معوض که به موجب آن شخصی در برابر اجرت معین ملتزم می‌شود کاری را انجام دهد».[۱]

نکته ۲- در اجاره اعمال واژه «اجیر» به جای «موجر» در اجاره اشیاء به کار می‌رود.[۲]

نکته ۳- اقسام اجیر در فقه:

۱) اجیر خاص: به کسی گفته می‌شود که خود را برای مدت معین به اجاره می‌دهد، به گونه‌ای که یا تمام منافع او در این مدت از آن مستاجر باشد، یا منفعت خاصی از کار او به مستاجر تعلق گیرد. در این قرارداد، منفعت شخص اجیر واگذار می‌شود و انجام کاری که موضوع توافق قرار گرفته مقید به مباشرت خود اوست: بدین معنی که نتیجه مورد نظر طرفین تنها انجام دادن کار معین نیست؛ انجام دادن آن کار به وسیله اجیر است.

برای مثال، خادمی که در برابر اجرت ماهیانه تمام منافع خود را در اختیار مخدوم می‌گذارد یا کارگری که برای مدت یک سال برای خیاطی یا نجاری به استخدام کارفرمایی در می‌آید، اجیر خاص است.

۲) اجیر مشترک: که مطلق و عام نیز گفته شده است، به کسی می‌گویند که انجام دادن کاری را به عهده گرفته است. در اجرای کاری که اجیر به عهده دارد یا مباشرت شخص او شرط نیست (چنانکه مقاطعه کاری ملتزم شود جاده‌ای را ظرف مدت چهار ماه آسفالت کند) یا، اگر مباشرت شخص مستاجر مورد نظر است، مدتی برای انجام دادن کار معین نمی‌شود (مانند خیاطی که دوختن پارچه‌ای را به عهده می‌گیرد).[۲]