ماده ۱۲0۴ قانون مدنی
نفقه اقارب عبارت است از مسکن و البسه و غذا و اثاث‌البیت به قدر رفع حاجت، با در نظر گرفتن درجه استطاعت منفق.
+ اگر ماده ۱۲۰۴ را با ماده ۱۱۰۷ که مربوط به نفقه زوجه است مقایسه کنیم، می‌بینیم که در این ماده علاوه بر مسکن و البسه و غذا و اثاث البیت، «خادم نیز در صورت عادت زن به داشتن خادم یا احتیاج او به واسطه مرض یا نقصان عضو» جزو نفقه به شمار آمده است.
به نظر می‌رسد که این اختلاف ظاهری است و آنچه در ماده ۱۲۰۴ راجع به نفقه اقارب آمده حصری نیست و نفقه در واقع چیزی است که بر حسب متعارف مورد نیاز شخص است. پس اگر خدمتکار هم عرفا مورد نیاز شخص باشد جزو نفقه به شمار می‌آید.
همچنین است هزینه آرایش و شستشو و دارو و درمان در حدود متعارف، با اینکه این گونه هزینه‌ها در ماده ۱۲۰۴ ذکر شده است. عرف و عادت مسلم در این مساله قابل استناد و فقه امامیه نیز موید آن است.[۱]
ماده ۱۱0۷ قانون مدنی:
نفقه عبارت است از همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم در صورت عادت یا احتیاج به واسطه نقصان یا مرض.
۱. صفایی، سید حسین، مختصر حقوق خانواده، ش۴۳۸، انتشارات میزان.