ماده ۱۲۶۹ قانون مدنی

اقرار به امری که عقلا یا عادتا ممکن نباشد و یا بر حسب قانون صحیح نیست، اثری ندارد.

تفسیر ماده ۱۲۶۹ قانون مدنی

+ قانون چنین فرض می‌کند که اخبار هرکس به زبان خود با واقع منطبق است، زیرا هیچ عاقلی به زیان خویش اقرار نمی‌کند: یعنی، دلالت اقرار به واقعه موضوع آن، مبتنی بر اماره قانونی راست بودن آن است. به همین دلیل خلاف اقرار را با سایر دلایل می‌توان اثبات کرد و اقراری که کذب یا امتناع وقوع مفاد آن احراز شود اثر ندارد.[۱]