ماده ۷۹۵ قانون مدنی
هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجاناً به کس دیگری تملیک می‌کند.
تملیک کننده واهِب، طرف دیگر را مُتَّهِب، مالی را که مورد هبه است عین موهوبه می‌گویند.
نکته ۱- هبه مصدر وهب و در لغت به معنی بخشش و تملیک بلاعوض است و در اصطلاح فقهای امامیه دارای دو معنی می‌باشد: اعم و اخص.
۱) هبه به معنی اعم: و آن تملیک مال بدون عوض می‌باشد. هبه در معنی مزبور مترادف با کلمه عطیه است و شامل هدیه، جایزه، نحله، صدقه و وقف می‌باشد.
۲) هبه به معنی اخص: هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجاناً به کس دیگری تملیک می‌کند.[۱]
نکته ۲- معانی هبه:
– هبه به معنی عام: عبارت از تملیک مجانی مال است. هر بخششی را می توان «هبه» نامید، خواه هدف از آن کمک به شخص یا تعظیم و تشویق او باشد یا به قصد قربت انجام گیرد. به این معنی، هبه مرادف با «عطیه» است و شامل انواع بخشش ها، مانند هدیه و جایزه و نحله و صدقه و وقف می‌شود.
– هبه به معنی خاص: تملیک مجانی و منجز عین است، بدون اینکه قصد قربت یا عنوان دیگری (مانند اکرام) در آن شرط باشد.[۲]
۱. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج ۲، ص۵0۵، تهران، انتشارات اسلامیه.
۲. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج۳، ش۲، تهران، انتشارات گنج دانش.