ماده ۷۳۴ قانون مدنی

کفالت عقدی است که به موجب آن احد طرفین در مقابل طرف دیگر احضار شخص ثالثی را تعهد می‌کند.

‌متعهد را کفیل، شخص ثالث را مَکفول و طرف دیگر را مَکفول‌له می‌گویند.

تفسیر ماده ۷۳۴ قانون مدنی

نکته ۱- اوصاف عقد کفالت:

۱) عقد مجانی است: بدین تعبیر که، در برابر تعهد کفیل به احضار مکفول، هیچ پاداش و عوضی قرار نمی‌گیرد و مکفول‌له نیز تعهدی پیدا نمی‌کند. با وجود این، مانعی ندارد که شرطی به سود کفیل بشود و از این رهگذر مالی عاید او گردد.

۲) عقد تبعی است: زیرا نفوذ آن منوط به وجود حق یا ادعای آن بر مکفول است و با سقوط این حق نیز از بین می‌رود.

۳) از یک طرف لازم و از طرف دیگر جایز است: از طرف کفیل لازم است زیرا کفیل نمی‌تواند آن را برهم زند ولی از طرف مکفول له جایز است زیرا حق دارد از وثیقه‌ای که برای طلب او ایجاد شده است بگذرد. باید افزود که همین التزام کفیل نیز به تنهایی سبب می‌شود که کفالت اوصاف عقد لازم را پیدا کند و با فوت و حجر مکفول له منحل نشود.

۴) عقدی است مربوط به نفس انسان نه اموال او: زیرا کفیل به احضار مکفول تعهد می‌کند نه به پرداخت دین او. التزام به تادیه دین مکفول، تعهد جدیدی است که در نتیجه پیمان‌شکنی کفیل به وجود می‌آید و اثر مستقیم عقد نیست.

۵) کفالت قائم به شخص کفیل است و با مرگ او از بین می‌رود.[۱]