ماده ۲۲۴ قانون آیین دادرسی مدنی
استکتاب
می‌توان کسی را که خط یا مهر یا امضا یا اثر انگشت منعکس در سند به او نسبت داده شده است، اگر در حال حیات باشد، برای استکتاب یا اخذ اثر انگشت یا تصدیق مهر دعوت نمود. عدم حضور یا امتناع او از کتابت یا زدن انگشت یا تصدیق مهر می‌تواند قرینه صحت سند تلقی شود.
+ علت تصریح عبارت «اگر در حال حیات باشد» را بایستی در ارتباط ما ضمانت اجرای حکم مقرر در این ماده جستجو نمود. بدین معنا که هرگاه شخصی که خط یا امضا یا مهر یا اثر انگشت سند منتسب به او است، علی‌رغم دعوت دادگاه، از حضور خودداری نماید و یا حاضر شود، اما از کتابت یا… خودداری نماید، دادگاه می‌تواند این امر را قرینه اصالت سند قرار دهد.
بنابراین اگر منتسب‌الیه در حال حیات نباشد، چون دعوت او منتفی است، دادگاه نمی‌تواند از این طریق اصالت یاعدم اصالت سند را تشخیص دهد.[۱]
۱. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج۳، ش۳۴۸، انتشارات دراک.