ماده ۲۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی
گواهی بر شهادت
در کلیه دعاوی که جنبه حق الناسی دارد اعم از امور جزائی یا مدنی (مالی و غیر آن) به شرح ماده فوق هرگاه به علت غیبت یا بیماری، سفر، حبس و امثال آن حضور گواه اصلی متعذر یا متعسر باشد گواهی بر شهادت گواه اصلی مسموع خواهد بود.
تبصره- گواه بر شاهد اصلی باید واجد شرایط مقرر برای گواه و گواهی باشد.
+ جهات عذر شهادت: جهات عذر مذکور در ماده ۲۳۱ قانون آیین دادرسی مدنی، جهاتی تمثیلی هستند و ممکن است در دعاوی حق‌الناس جهات دیگری از جمله؛ احتیاط شاهد اصلی از ادای شهادت در حضور طرفین، خوف ایجاد مزاحمت از ناحیه یکی از طرفین برای او، وضعیت محل سکونت او از لحاظ امکان تجری نسبت به وی، نیز به تشخیص دادگاه عذر موجه برای عدم حضور و موجبی برای استماع شهادت بر شهادت او تلقی گردد.[۱]
[ موضوع مرتبط: شهادت بر شهادت ]
۱. مهاجری، علی، مبسوط در آیین دادرسی مدنی، ج۲، ص۳۴۴، انتشارات فکرسازان.