ماده ۸۱۲ قانون مدنی

اگر مبیع متعدد بوده و بعض آن، قابل شفعه و بعض دیگر، قابل شفعه نباشد، حق شفعه را می‌توان نسبت به بعضی که قابل شفعه است بقدر حصه آن بعض از ثمن اجرا نمود.

تفسیر ماده ۸۱۲ قانون مدنی

+ مثلا هرگاه یکی از دو نفر شریک سهم مشاع خود را از باغ و از دکان کوچکی به وسیله یک عقد به کسی بفروشد، شریک دیگر می‌تواند نسبت به باغ فقط اخذ به شفعه نماید زیرا موجب حق اخذ به شفعه که ضرر ناشی از تقسیم احتمالی است فقط در باغ موجود می‌باشد و در دکان کوچک که قابل تقسیم نمی‌باشد قانون اجازه اخذ به شفعه نداده است زیرا عقد واحد به اعتبار متعدد مورد منحل به دو عقد می‌گردد که در یکی از آن دو حق شفعه موجود است و دیگری فاقد آن می‌باشد.[۱]