قانون مدنی
ماده ۱۳۲۱ قانون مدنی
اماره عبارت از اوضاع و احوالی است که، به حکم قانون یا در نظر قاضی، دلیل بر امری شناخته می‌شود.
+ نقش اساسی اماره، تمیز مدعی و منکر از یکدیگر است و دادرس می‌تواند، بدون این که نیازی به استناد یکی از دو طرف دعوا باشد، از پیش از خود و در هر مرحله‌ای از دادرسی، به آن استناد کند.[۱]