قانون تجارت
ماده ۳۶۹ قانون تجارت
وقتی حقالعملکار مستحق حقالعمل میشود که معامله اجرا شده و یا عدم اجرای آن مستند به فعل آمر باشد.
نسبت به اموری که در نتیجه علل دیگری انجامپذیر نشده حقالعملکار برای اقدامات خود فقط مستحق اجرتی خواهد بود که عرف و عادت محل معین مینماید.
« ماده ۳۷0 قانون تجارتماده ۳۶۸ قانون تجارت »