قانون مدنی
ماده ۵۳۶ قانون مدنی
هرگاه عامل به طور متعارف مواظبت در زراعت ننماید و از این حیث حاصل کم شود یا ضرر دیگر متوجه مزارع گردد، عامل ضامن تفاوت خواهد بود.
+ تعهد عامل به مواظبت از زراعت از اقسام «تعهد به وسیله» است و نتیجه معینی را در بر نمی‌گیرد، مگر اینکه در عقد تصریح به آن شود. پس، اگر نتوان تقصیری را به او نسبت داد، ضمانی متوجه او نمی‌شود. بدین ترتیب، بر خلاف اجاره زمین برای زراعت، آفت زراعت از سهم مشترک می‌کاهد و بر عهده عامل نیست و این نتیجه شرکت در محصول است، در حالی که موجر طلبکار اجاره بهای معین است و کمبود زراعت به حق او صدمه نمی‌زند.[۱]
۱. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج۲، ش ۱۱۵، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ چهاردهم، ۱۴00.