ماده ۹۳۸ قانون مدنی
فرض زوج و زوجه، خویشان مادری، عول
در تمام موارد مزبوره در این مبحث، هر یک از زوجین که باشد فرض خود را از اصل ترکه می‌برد و این فرض عبارت است از: نصف اصل ترکه برای زوج و ربع آن برای زوجه.
متقرب به مادر هم نصیب خود را از اصل ترکه می‌برد. باقی ترکه مال متقرب به پدر است و اگر نقصی هم باشد بر متقربین به پدر وارد می‌شود.
+ چنانچه زوج یا زوجه متوفی زنده باشد، با هر یک از وارثان طبق سوم ارث خواهد برد و با توجه به فقدان فرزند برای متوفی، زوج یا زوجه فرض اعلای خود را به ارث می‌برد.
به این ترتیب، اخوال همانند زوج یا زوجه، سهم خود را از اصل ترکه می‌برند، نه انکه ابتدا حصه زوج یا زوجه داده شود و اخوال از باقی مانده ارث ببرند. پس از کسر سهم همسر و اخوال، هر چه از ترکه باقی بماند، به اعمام می‌رسد.
در مقابل، اگر زوج یا زوجه تنها با اخوال امی و ابوینی جمع شوند، سهم همسر از اصل ترکه داده می‌شود و نصیب اخوال امی و ابوینی از باقی مانده ترکه محاسبه می‌شود.[۱]
۱. صفایی، سید حسین، وصیت، ارث، شفعه، ش۲۲۵، تهران، انتشارات سهامی انتشار.