ماده ۱۸0 قانون آیین دادرسی کیفری
در موارد زیر بازپرس می‌تواند بدون آن که ابتداء احضاریه فرستاده باشد، دستور جلب متهم را صادر کند:
الف) در مورد جرائمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات، قطع عضو و یا حبس ابد است.
ب) هرگاه محل اقامت، محل کسب و یا شغل متهم معین نباشد و اقدامات بازپرس برای شناسایی نشانی وی به نتیجه نرسد.
پ) در مورد جرائم تعزیری درجه پنج و بالاتر در صورتی که از اوضاع و احوال و قرائن موجود، بیم تبانی یا فرار یا مخفی شدن متهم برود.
ت) در مورد اشخاصی که به جرائم سازمان یافته و جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی متهم باشند.
نکته ۱- در مواردی (ماده ۱۸0) بازپرس می‌تواند قبل از احضار متهم، دستور جلب وی را صادر کند که به آن جلب بدون احضار متهم گفته می‌شود.
نکته ۲- در مورد جرائمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات، قطع عضو (اعم از اینکه به دلیل قصاص یا حد باشند) و یا حبس ابد (اعم از اینکه به دلیل حد یا تعزیر باشد) از مصادیق جلب بدون احضار متهم است.
نکته ۳- طبق تبصره ماده ۳9۱ در جرائم موضوع بندهای الف تا ت ماده ۳0۲، دادگاه های کیفری یک، نظامی یک و دادگاه انقلاب در مواردی که با تعدد قاضی رسیدگی می‌کند، در مواردی که احضار متهم را برای محاکمه لازم بداند، دستور جلب متهم بدون احضار را صادر کند.
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
ثبت نام | اطلاعات بیشتر