قانون مدنی
ماده ۸۲۷ قانون مدنی
تملیک به موجب وصیت محقق نمی‌شود، مگر با قبول موصی‌له پس از فوت موصی.
+ اشاره به تحقق تملیک در ماده ۸۲۷ قانون مدنی، بدین منظور است که مفاد ماده محدود به وصیت تملیکی شود. پس، از تکیه بر تملیک نباید نتیجه گرفت که وصیت پیش از قبول واقع می‌شود و تحقق اثر آن (تملیک) منوط به قبول موصی‌له است. زیرا، وصیت به عنوان سبب تملیک، اگر کامل باشد، نفوذ حقوقی نیز دارد و باعث انتقال موصی‌به بعد از فوت می‌شود و نیازی به قبول ندارد و مفاد ماده ۸۲۷ قانون مدنی نشانه نقص سبب است.[۱]
۱. کاتوزیان، ناصر، قانون مدنی در نظم حقوق کنونی، م۸۲۷، تهران، انتشارات میزان، چاپ شصت‌و‌دوم، ۱۴00.