بخشنامه مزد سال 1367
شماره: 58471
تاریخ: 10؍12؍1366
شورای عالی کار در جلسه مورخ 9؍12؍1366، پس از چندین جلسه بحث و بررسی پیرامون حداقل دستمزد کارگران در سال 1367، با در نظر گرفتن وضعیت اقتصادی کشور و به منظور حفظ قدرت خرید کارگران، این تلاشگران عزیز و ارجمند در سنگرهای تولید و دفاع مقدس و با توجه به ماده (22) قانون کار و تبصره (5) قانون اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل در کارگاهها، از اول فروردین ماه سال 1367 حداقل مزد و تاثیر آن بر سایر سطوح مزدی و کمک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های جنسی و همچنین مقررات مربوط به اعطای پایه سنوات و ارتقای طبقه (شغل) کلیه کارگران مشمول قانون کار موسسات دولتی و وابسته به دولت و نهادهای انقلاب اسلامی و کارگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های صنعتی، تولیدی و خدماتی و حرف را در سراسر کشور به شرح زیر تصویب نمود:
بند 1- حداقل مزد روزانه کارگر عادی مشمول قانون کار در سراسر کشور در سال 1367، از مبلغ 760 ریال به 830 ریال افزایش داده می‌شود و مابه‌التفاوت این دو مبلغ (70 ریال) به طور مساوی بر سایر سطوح مزدی اضافه می‌گردد.
بند 2- کلیه کارگاهها موظفند مادامی که مجموع دریافتی هر کارگر متاهل و یا معیل، با احتساب مزد ثابت به اضافه کمک هزینه مسکن، خواربار و عایله‌مندی پس از کسور قانونی (حق بیمه- مالیات) کمتر از 000؍40 ریال در ماه (30 یا 31 روز) باشد، دریافتی وی را به مبلغ چهل هزار ریال (000؍40) خالص ترمیم و پرداخت نمایند. این مبلغ که عنوانش ترمیم دریافتی است جزء مزد ثابت محسوب نمی‌گردد. ضمنا دستمزد روزهای غیبت و مبالغ مربوط به تنبیهات انضباطی از سقف مذکور کسر می‌گردد.
تبصره- مجموع دریافتی کارگر متاهل و یا معیل کارمزد در ماه (30 یا 31 روز) در این بند عبارت است مزد ثابت به اضافه کمک هزینه مسکن، خواربار و عایله‌مندی به علاوه حد متوسط کارمزد وی در آخرین سی روز کار.
توضیحات:
الف- کارگران کارمزد بهره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مند از این مزایا موظفند در انجام سفارشات کارهایی که کارفرما تعهد نموده با توجه به قرارداد فیمابین تلاش و جدیت نمایند، در غیر این صورت حسب تشخیص مراجع حل اختلاف پیش بینی شده در قانون کار از مزایای مذکور در بند (2) این بخشنامه بهره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مند نخواهند شد.
ب- منظور از کارگر متاهل در این بخشنامه، کارگری است که دارای همسر باشد و کارگر معیل کارگری است که قانونا افرادی را تحت تکفل داشته باشد.
بند 3- در سال 1367 به کلیه کارگران اعم از این که کارگاه مربوط دارای طرح طبقه‌بندی مشاغل بوده و یا فاقد آن باشد. روزانه مبلغ 60 ریال به عنوان پایه (سنوات) پس از گذشت یک سال از تاریخ استحقاق آخرین پایه (سنوات) و یا گذشت یک سال از تاریخ استخدام در سال 1366، تعلق می‌گیرد که بایستی به مزد آنان اضافه و پرداخت شود.
تبصره 1- در کلیه کارگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی که طرح طبقه‌بندی مشاغل آنها تا پایان سال 1366، طبق نظام ارزیابی جدید تهیه و تصویب شده است و یا شرح مشاغل آنها مورد تایید واقع شده (مشروط بر این که طرح مزبور تا پایان خرداد 1367 به تصویب نهایی برسد) ماخذ محاسبه مبلغ پایه (سنوات) فوقالذکر به میزان همان نرخ (آتی) پیش بینی شده مندرج در جدول مزد و دستورالعمل اجرایی طرح مربوط می‌باشد.
تبصره 2- به کارگران فصلی که مدت کارشان در طول سال 1366، بیش از شش ماه باشد، همان مبلغ روزانه 60 ریال و به کارگران فصلی که در سال مزبور کمتر از شش ماه کار کرده اند روزانه مبلغ 30 ریال به عنوان پایه (سنوات) تعلق می‌گیرد.
بند 4- به منظور حفظ قدرت خرید کارگران متاهل و یا معیل کارفرمایان مکلفند علاوه بر اجرای بندهای (1) و (2) این بخشنامه و وجوهی که تاکنون تحت عنوان کمک هزینه خواربار و یا سایر کمک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های جنسی به این قبیل کارگران پرداخت می‌نموده اند، به ازای هر کارگر شاغل ماهیانه چهار هزار ریال (000؍4) به عنوان کمک هزینه تامین کالاهای ضروری (مصرفی اساسی) به حساب اتحادیه امکان منظور و بن کالاهای اساس به همان میزان دریافت و در اختیار کارگران و کارکنان خویش قرار دهند.
ضمنا کارگران مجرد نیز در سه ماه چهارم سال 1367، به مناسبت دهه مبارک فجر از یک نوبت بن کالاهای اساسی بهره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مند خواهند شد و کارفرمایان مکلفند در مورد سه ماهه چهارم سال 67 برای کلیه کارگران بن تهیه و در اختیار آنان قرار دهند.
بند 5- در کارگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی که مزد گروهی از کارگران به صورت کارمزدی پرداخت می‌شود (اعم از این که قسمت ثابت مزد داشته و یا فاقد این قسمت باشند) در اجرای مفاد بندهای (1) و (3) این بخشنامه حتی الامکان با توجه به دستورالعمل پیوست فقط نسبت به افزایش نرخ یا ملاک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های کارمزد اقدام نمایند. در غیر این صورت مبالغ ریالی مذکور در بندهای (1) و (3) عینا به صورت ثابت همراه مزد روزانه پرداخت شود.
بند 6- پرداخت اضافه دستمزد ناشی از ارتقای طبقه (شغل) در کارگاهها در سال 1367 طبق دستورالعمل پیوست این بخشنامه باید انجام شود.
در هر حال هیچ کارگاهی حق ندارد کمتر یا بیشتر از مقررات تصویب‌نامه شورای عالی کار در مورد افزایش مزد یا هر نوع مزایای دیگر اقدام نماید.
بند 7- مقررات این بخشنامه شامل حال دانش‌آموزان و دانشجویانی که در ایام تعطیلات تابستانی سال 1367، به طور موقت در کارگاهها به کار مشغول می‌شوند نخواهد بود.
وزیر کار و امور اجتماعی – ابوالقاسم سرحدی زاده
دستورالعمل نحوه محاسبه افزایش نرخ و یا ملاک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های محاسبه کارمزد موضوع بند (5) مصوبه مورخ 9؍12؍1366 شورای عالی کار پیوست بخشنامه شماره 58471 مورخ 10؍12؍1366
شماره: 9626؍ن
تاریخ: 11؍12؍1366
به منظور محاسبه افزایش نرخ و یا ملاک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های محاسبه کارمزد در اجرای بند (5) مصوبه فوقالذکر در مورد کارگرانی که تمام یا قسمتی از مزدشان به صورت کارمزد پرداخت می‌شود می‌توان با استفاده از روش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زیر افزایش نرخ و یا ملاک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های محاسبه کارمزد را در ماه به ازای مبلغ ریالی روزانه 130 ریال به دست آورد.
الف- اگر در قسمت مورد نظر از کارگاه فقط یک نوع کالا تولید می‌شود فرمول‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مربوطه عبارتند از:
فرمول (1)
معدل تولید روزانه یک نفر در قسمت مورد نظر÷ 130 ریال = میزان افزایش نرخ
فرمول (2)
معدل تولید روزانه یک نفر در قسمت مورد نظر ÷ (130 ریال× تعداد نفرات قسمت) = میزان افزایش نرخ
فرمول (3)
معدل مبلغ کل کارمزدی قسمت مورد نظر ÷ (معدل مبلغ کل کارمزدی قسمت مورد نظر + (130 ریال× تعداد نفرات قسمت)) × نرخ فعلی = نرخ جدید
توضیح: فرمول‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های (1) و (2) میزان افزایش نرخ کارمزد را مشخص می‌سازد (لذا با افزودن این میزان به نرخ قبلی نرخ جدید به دست می‌آید) و فرمول (3) عینا نرخ کارمزدی جدید را به دست می‌دهد. کاربرد هر یک از سه فرمول مزبور انتخابی بوده و بستگی به وضعیت کارگاه دارد. برای تعیین معدل‌‌ها حداقل باید یک دوره شش ماهه تولید در نظر گرفته شود.
ب- اگر در قسمت مورد نظر از کارگاه چند نوع کالای مختلف و با نرخ‌‌ها و یا ملاک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های کارمزدی متفاوت تولید می‌شود. برای به دست آوردن نرخ کارمزد جدید هر کالا منحصرا باید از فرمول (3) بند (الف) استفاده شود، بدین ترتیب که نرخ کارمزد فعلی هر یک از کالاها جداگانه در فرمول مزبور تاثیر داده می‌شود تا نرخ جدید آن حاصل گردد.
مدیر کل طبقه‌بندی مشاغل، مزد و بهره‌وری- هوشنگ تقوی نمین