ماده ۷۹۱ قانون مدنی

+ بنابراین، هرگاه کسی مال رهن را تلف کند، خواه تلف کننده راهن یا مرتهن یا شخص ثالث باشد، باید بدل آن را بدهد. این بدل ممکن است مثل یا قیمت آن باشد و در هر حال جانشین مال مرهون در دارایی راهن است و همان موقعیت را پیدا می‌کند. به اضافه، هدف از رهن این است که دین از محل قیمت وثیقه استیفاء شود و بنابراین وجود عین مال لازمه ایجاد وثیقه نیست.

آنچه تلف کننده در برابر عین می‌پردازد، خود به خود رهن است و نیاز به تراضی جدید و عقد دیگر ندارد.[۱]

+ در صورتی که بدل مورد رهن پول باشد، مرتهن نمی‌تواند پیش از سررسید دین آن را بابت طلب خود بردارد و باید پول را همچون امانت راهن نزد خود نگاه دارد.[۲]