ماده ۷۵۱ قانون مدنی
هرگاه کفالت به اذن مکفول بوده و کفیل، با عدم تمکن از احضار، حقی را که به عهده او است ادا نماید و یا به اذن او ادای حق کند، می‌تواند به مکفول رجوع کرده آنچه را که داده اخذ کند؛ و اگر هیچ یک به اذن مکفول نباشد، حق رجوع نخواهد داشت.
نکته ۱- در موردی که کفیل موفق به حاضر کردن مکفول نمی‌شود و به ناچار دین او را به مکفول له می‌پردازد، مسئولیت مکفول را در برابر او در دو فرض باید مطالعه کرد:
۱) کفالت به اذن مکفول انجام شده است:
در این فرض، مکفول نسبت به تعهد کفیل بیگانه نیست و خود نیز پذیرفته است که پیمانی درباره احضار او بسته شود. کفیل برای متعهد شدن در برابر طلبکار نیازی به اذن مکفول ندارد.
۲) کفالت بدون اذن مکفول واقع شده است:
در این فرض، هیچ تعهدی برای مکفول در حضور پیدا نمی‌شود و اگر خسارتی هم به کفیل برسد به او نمی‌توان منسوب کرد. به اضافه، پرداختن دین مکفول از سوی کفیل، حتی به عنوان لازمه اذن به کفالت، به رضا و خواهش مکفول ارتباط ندارد. به همین جهت رجوع کفیل به مدیون، به این استناد که دین او را پرداخته است، امکان ندارد.[۱]