قانون مدنی
ماده ۷۳۱ قانون مدنی
در صورتی که مُحاله‌علیه مدیون مُحیل نبوده، بعد از ادای وجه حواله می‌تواند به همان مقداری که پرداخته است رجوع به مُحیل نماید.
+ محال علیه در صورتیکه مدیون به محیل نباشد بعد از اداء مورد حواله طبق ماده ۷۳۱ قانون مدنی، می‌تواند به همان مقداری که پرداخته است رجوع به محیل بنماید زیرا حواله مانند ضمان مبتنی بر ارفاق است و هر مقدار که محال علیه از بابت پرداخت دین مورد حواله خسران ببیند، می‌تواند جبران آن را از محیل بخواهد و همچنین در صورتیکه محال علیه مدیون محیل بوده نمی‌تواند بیش از آنچه در اثر حواله پرداخته با محیل احتساب نماید.[۱]