قانون مدنی
ماده ۷۲۲ قانون مدنی
ضامنِ ضامن حق رجوع به مدیون اصلی ندارد و باید به مضمون‌عنه خود رجوع کند، و به همین طریق هر ضامنی به مضمون‌عنه خود رجوع می‌کند تا به مدیون اصلی برسد.
+ نتیجه منطقی حکم ماده ۷۲۲ قانون مدنی این است که معیار رجوع هر ضامن اذن مضمون عنه خود او است نه مدیون اصلی. زیرا، با نخستین ضمان او بری می‌شود و نسبت به ضامن‌های بعدی بیگانه است، مگر اینکه به موجب تعهد خاصی حق رجوع ضامن را به خود ایجاد کند و به صراحت بگوید، از ضامن ضمانت و به من رجوع کند، که در این صورت، برمبنای این تعهد اضافی، ضامن حق رجوع به او را نیز پیدا می‌کند.[۱]
۱. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج۴، ش۲۴۳، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ سیزدهم، ۱۴0۱.