ماده ۱۷۴ قانون آیین دادرسی مدنی
احراز عدوان در دعاوی ثلاثه
دادگاه در صورتی رای به نفع خواهان می‌دهد که به طور مقتضی احراز کند خوانده، ملک متصرفی خواهان را عدوانا تصرف و یا مزاحمت یا ممانعت از حق استفاده خواهان نموده است.
چنانچه قبل از صدور رای، خواهان تقاضای صدور دستور موقت نماید و دادگاه دلایل وی را موجه تشخیص دهد، دستور جلوگیری از ایجاد آثار تصرف و یا تکمیل اعیانی از قبیل احداث بنا یا غرس اشجار یا کشت و زرع، یا از بین بردن آثار موجود و یا جلوگیری از ادامه مزاحمت و یا ممانعت از حق را در ملک مورد دعوا صادر خواهد کرد.
این دستور با صدور رای به رد دعوا مرتفع می‌شود مگر اینکه مرجع تجدیدنظر دستور مجددی در این خصوص صادر نماید.
نکته ۱- به توضیحات ماده ۱۶۳ قانون آیین دادرسی مدنی (آثار دعاوی تصرف) مراجعه شود.
نکته ۲- در خصوص این ماده، باید توجه داشت که مفهوم اخص و اصطلاحی دستور موقت (موضوع مواد ۳۱۰ به بعد قانون آیین دادرسی مدنی) مورد نظر قانونگذار نمی‌باشد، بلکه مراد دستوری است که به طور موقت اجرا می‌شود.
بنابراین، برخلاف دستور موقت به مفهوم اخص، صدور آن نمی‌تواند موکول به دادن تامین شود (برخلاف ماده ۳۱۹) و اجرای آن نیز مستلزم تایید رییس حوزه قضایی نمی‌باشد (برخلاف تبصره ۱ ماده ۳۲۵). دستور موقت صادر هیچ اثری بر سرنوشت دعاوی تصرف ندارد.
در این مورد به پارگراف سوم ماده ۱۷۴ می‌تواند استناد نمود که مقرر می‌دارد: «این دستور با صدور رای به رد دعوا مرتفع می‌شود (منظور شکست خواهان در مرحله بدوی است) مگر اینکه مرجع تجدیدنظر دستور مجددی در این خصوص صادر نماید».[۱]
نکته ۳- بطور مثال، در صورت صدور رای دادگاه نخستین بر رد دعوا در دعوای تصرف عدوانی، دستور موقت صادره از آن دادگاه مبنی بر منع خوانده از ایجاد آثار تصرف، با این رای، دستور موقت نیز مرتفع می‌شود.
نکته ۴- بطور مثال، در دعوای ثلاثه، دستور موقت به مفهوم اخص نمی‌باشد، و صدور دستور موقت از سوی دادگاه، مبنی بر رفع تصرف عدوانی یا رفع ممانعت و یا جلوگیری از ادامه مزاحمت، امکان‌پذیر است و مستلزم اخذ تامین نبوده و بدون تایید رییس حوزه قضایی قابل اجرا می‌باشد.
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
ثبت نام | اطلاعات بیشتر
۱. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج۱، ش۶۵0، انتشارات دراک.