ماده ۶۹۲ قانون مدنی

+ از نظر تحلیلی عقد مزبور در حقیقت مرکب از دو امر است: یکی انتقال دین و دیگری قراردادی نسبت به موعد پرداخت که طرفین توافق می‌نمایند دین مورد ضمان را در چه زمانی تادیه بنماید.

مثلا هرگاه کسی که پس از دو سال حق مطالبه طلب خود را از مدیون دارد در مجلسی راجع به طلب خود از او انتقال می‌کند، یکی از دوستان صمیمی مدیون که در مجلس حضور دارد و این امر را برخورد گران ببیند، می‌تواند ضمانت مدیون را بدون اجل بنماید و فوری بپردازد. همچنانی که می‌تواند بدون تعهد دین او را تادیه کند.[۱]