قانون مدنی
ماده ۶۱۱ قانون مدنی
ودیعه عقدی است جایز.
+ امین نمی‌تواند مالی را که در مسافرت با خود دارد، به بهانه فسخ عقد، در راه بگذارد و پی کار خود رود. معنی جایز بودن ودیعه این است که مودع هر زمان اراده کند می‌تواند از امین بخواهد تا مورد ودیعه را به او بازگرداند؛ امین نیز حق دارد از ادامه وظیفه‌ای که دارد عذر بخواهد. اثر فسخ نسبت به آینده است و تغییری در وضع پیشین آن دو در برابر هم نمی‌دهد.[۱]
۱. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج۴، ش۸، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ سیزدهم، ۱۴0۱.