ماده ۶۸۴ قانون مدنی
عقد ضَمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد.
متعهد را ضامن، طرف دیگر را مضمون‌له، و شخص ثالث را مضمون‌عنه یا مدیون اصلی می‌گویند.
+ کلمه «ضمان» در اصطلاح فقهاء به معنی «تعهد» و «بر عهده گرفتن» است، و در حقوق کنونی گاه مرادف با «مسئولیت» نیز به کار می‌رود.[۱]
+ در اصطلاح حقوقی ضمان دارای دو معنی است: معنی اعم و آن تعهد به مال و یا نفس انسان است و به این معنی ضمان شامل حواله و کفالت می‌شود و معنی اخص و آن تعهد به مال است که در ذمه دیگری قرار دارد که ضمان عقدی می‌باشد.[۲]
ماده ۶۹۸ قانون مدنی:
بعد از اینکه ضمان به طور صحیح واقع شد ذمه مضمون عنه بری و ذمه ضامن به مضمون‌له مشغول می‌شود.
۱. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج۴، ش۱۳۲، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ سیزدهم، ۱۴0۱.
۲. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج ۲، ص۳۶۵، تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ بیست و نهم، ۱۴00.