ماده ۱۱۸۸ قانون مدنی
هر یک از پدر و جد پدری بعد از وفات دیگری می‌تواند برای اولاد خود، که تحت ولایت او می‌باشند، وصی معین کند تا بعد از فوت خود در نگاهداری و تربیت آنها مواظبت کرده و اموال آنها را اداره نماید.
+ جد پدری نسبت به حضانت مولی علیه خود دارای حق و تکلیف است. در صورت فقدان جد پدری باید حضانت را به وصی منصوب از طرف پدر یا جد پدری، در صورتی که چنین اختیاری به او داده شده باشد، واگذار کرد.[۱]
+ اختیار جد پدری و وصی منصوب از طرف ولی قهری در امر حضانت از ماده ۷۳ قانون امور حسبی نیز قابل استنباط است.[۱]
ماده ۷۳ قانون امور حسبی:
در صورتی که محجور ولی یا وصی داشته باشد دادستان و دادگاه حق دخالت در اداره امور او ندارند و فقط دادرس بعد از رسیدگی لازم می‌تواند وصایت وصی را تصدیق نماید.
۱. صفایی، سید حسین، مختصر حقوق خانواده، ش۳۹۲، انتشارات میزان.