ماده ۴۵ قانون مدنی

نکته ۱- صاحب حق انتفاع، نه مالک عین مال است و نه مالک منافع آن، امتیازی دارد که به موجب آن می تواد از منافع عین استفاده کند. پس، این امتیاز را می توان به نفع موجود ایجاد کرد، و مقرر داشت که پس از او شخص دیگری قائم مقام موجود شود. [۱]

نکته ۲- فرض کنیم حق سکنای خانه‌ای برای مدت پنجاه سال به نفع شخصی برقرار شود و در قرارداد سکنی دو طرف شرط کنند که، اگر در خلال مدت منتفع بیمرد، فرزندان او به قائم مقامی پدر حق سکنی داشته باشند. در این مورد، اگر هنگام وقوع قرارداد نیز منتفع دارای فرزندی نباشد، ایجاد حق سکنی درست است. زیرا، در زمانی که مالک و او درباره برقراری حق تراضی می‌کنند، صاحب حق وجود دارد و این امتیاز در صورتی به فرزندان او منتقل می‌شود که هنگام مرگ فرزندی داشته باشد. [۱]

نکته ۳- چنانکه هرگاه کسی حق انتفاع مالی را برای کسی و پس از او برای اولاد او قرار داد و آن‌کس اولادی نیاورد یا آنکه یک طبقه به وجود آمد ولی بعدا مقطوع گردید از تاریخ انقطاع در اثر نبودن منتفع حق انتفاع زائل می شود.[۲]