قانون مدنی
ماده ۴۱ قانون مدنی
عُمری حق اِنتِفاعی است که به موجب عقدی از طرف مالک برای شخص به مدت عمر خود یا عمر مُنتَفِع و یا عمر شخص ثالثی برقرار شده باشد.
نکته ۱- اگر حق اِنتفاع برای مدت عمر مالک برقرار شده باشد، با مرگ او برطرف می‌شود. ولی، اگر به مدت عمر منتفع یا ثالث باشد، فوت مالک اثری در آن ندارد و وارثان او نمی‌توانند مزاحم صاحب حق شوند.[۱]