ماده ۴۳ قانون مدنی

نکته ۱- حَق اِنتِفاع عبارت از حقی است که به موجب آن شخص می‌تواند از مالی که عِین آن ملک دیگری است یا مالک خاصی ندارد استفاده کند.(ماده ۴0 قانون مدنی)

نکته ۲- عُمری حق اِنتِفاعی است که به موجب عقدی از طرف مالک برای شخص به مدت عمر خود یا عمر مُنتَفِع و یا عمر شخص ثالثی برقرار ‌شده باشد.(ماده ۴۱ قانون مدنی)

نکته ۳- رُقبی حق انتفاعی است که از طرف مالک برای مدت معینی برقرار می‌گردد.(ماده ۴۲ قانون مدنی)

نکته ۴- سکنی از نظر مدت، قسم ممتازی از حق انتفاع نیست و فقط از نظر کثرت استعمال و شیاع آن، قانون نام خاصی برای حق سکونت انتخاب کرده است.[۱]