قانون آیین دادرسی مدنی

ماده ۲0۷ قانون آیین دادرسی مدنی

عدم امکان استرداد سند

سندی که در دادگاه ابراز می‌شود ممکن است به نفع طرف مقابل دلیل باشد، دراین صورت هرگاه طرف مقابل به آن استناد نماید ابراز کننده سند حق ندارد آن را پس بگیرد و یا از دادگاه درخواست نماید سند او را نادیده بگیرد.

تفسیر ماده ۲0۷ قانون آیین دادرسی مدنی

نکته ۱- منظور از ابراز سند نیز ابراز اصل سند نیست؛ بلکه همین که فتوکپی تصدیق شده سند (فتوکپی برابر اصل) جزء ضمایم دادخواست باشد ابراز سند محسوب است؛ البته چون این سند مورد استناد و استفاده واقع شده و استفاده کننده طبق ماده ۹۶ ملزم است اصل آن را نیز جهت ملاحظه قاضی به دادگاه ارائه نمیاد.[۱]


نکته ۲- بطور مثال، دعوایی به استناد یک فقره سند اقامه می‌شود در خصوص استرداد سند مستند دعوی توسط خواهان، چنانچه خوانده دعوی به سند استناد کرده باشد، خواهان حق استرداد ندارد.


 

ماده ۱۲۸۴ قانون مدنی:

سند عبارت است از هر نوشته که در مقام اثبات دعوی یا دفاع قابل استناد باشد.

منابع

۱. مهاجری، علی، مبسوط در آیین دادرسی مدنی، ج۲، ص۲۷۵0، انتشارات فکرسازان.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا