ماده ۲۱۶ قانون آیین دادرسی مدنی

انکار و تردید نسبت به سند ادعا

کسی که علیه او سند غیر رسمی ابراز شود می‌تواند خط یا مهر یا امضا و یا اثر انگشت منتسب به خود را انکار نماید و احکام منکر بر او مترتب می‌گردد اگر سند ابرازی منتسب به شخص او نباشد می‌تواند تردید کند.

تفسیر ماده ۲۱۶ قانون آیین دادرسی مدنی

نکته ۱- منظور از سند غیر رسمی در این ماده، سند عادی است.[۱]

نکته ۲- خواهان یا خوانده در صورتی می‌توانند نسبت به سند عادی انکار نمایند که سند علیه آن‌ها ابراز شده باشد والا حق انکار نخواهند داشت. مضافا این که آنچه که در ارتباط با سند عادی قابل انکار است تنها خط یا مهر یا امضا یا اثر انگشت است نه چیز دیگر.

بنابراین اگر خواهان یا خوانده با وجود پذیرش سند، تعهد مندرج در آن را انکار کنند این انکار اثر قانونی نخواهد داشت؛ مگر این که مدعی شود متن سند بعد از امضای او تحریر شده است.[۱]

نکته ۳- بطور مثال، نسبت به امضای الکترونیک  مطمئن، فقط ادعا جعلیت مسموع است.(قضاوت ۹۹) زیرا طبق ماده ۱۵ قانون تجارت الکترونیکی، نسبت به «داده‌پیام» مطمئن، سوابق الکترونیکی مطمئن و امضاء الکترونیکی مطمئن انکار و تردید مسموع نیست و تنها می‌توان ادعای جعلیت به «داده‌پیام» مزبور وارد و یا ثابت نمود که «داده‌پیام» مزبور به جهتی از جهات قانونی از اعتبار افتاده است.