قانون مدنی
ماده ۱0۳۱ قانون مدنی
قرابت بر دو قسم است: قرابت نَسَبی و قرابت سَبَبی.
+ قرابت یا خویشاوندی رابطه‌ای است که در اثر نکاح یا نسب یا رضاع بین دو نفر وجود دارد. قرابتی را که از نسب حاصل شده است «قرابت نسبی» و خویشاوندی ناشی از نکاح را «قرابت سببی» و خویشی حاصل از شیرخوارگی را «قرابت رضاعی» می‌نامند.[۱]