قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۲0۹ قانون آیین دادرسی مدنی
درخواست ابراز سند
هرگاه سند معینی که مدرک ادعا یا اظهار یکی از طرفین است نزد طرف دیگر باشد، به درخواست طرف، باید آن سند ابراز شود. هرگاه طرف مقابل به وجود سند نزد خود اعتراف کند ولی از ابراز آن امتناع نماید، دادگاه می‌تواند آن را از جمله قرائن مثبته بداند.
+ در صورتی که حسب مورد خواهان یا خوانده به وجود سند نزد خود اعتراف نماید ولی از ابراز آن خودداری کند دادگاه فقط می‌تواند عدم ارائه سند را قرینه‌ای بر صحت ادعای مطروحه قرار دهد نه این که عدم ابراز سند را دلیل اثباتی ادعا تلقی و برآن اساس حکم صادر نماید.[۱]
۱. مهاجری، علی، مبسوط در آیین دادرسی مدنی، ج۲، ص۲۷۷، انتشارات فکرسازان.