ماده ۱0۳۵ قانون مدنی
وعده ازدواج ایجاد عُلقه زوجیت نمی‌‌کند، اگرچه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای موقع ازدواج مقرر گردیده پرداخته شده باشد.
بنابراین، هر یک از زن و مرد، مادام که عقد نکاح جاری نشده، میتواند از وصلت امتناع کند و طرف دیگر نمی‌تواند به هیچ وجه او را مجبور به ازدواج کرده یا از جهت صرف امتناع از وصلت مطالبه خسارتی نماید.
نکته ۱- علقه: علقه زوجیت عبارت است از رابطه زن و شوهری. در واقع هر نوع عقد نکاح اعم از دائم یا موقت و رسمی یا غیر رسمی، مشمول این اصطلاح هستند.
نکته ۲- هرگاه در اثر بهم خوردن نامزدی بدون علت موجه به حیثیت و آبروی نامزد دیگر یا به عواطف و احساسات او لطمه قابل توجهی وارد شود، زیان دیده میتواند از این حیث با توجه به ملاک اصل ۱۷۱ قانون اساسی و قانون مسئولیت مدنی مصوب ۱۳۳۹ (مواد ۱، ۲، ۸، ۹ و ۱0) که جبران خسارت مادی را بصراحت شناخته است، مطالبه خسارت کند.
البته زیان معنوی، مانند زیان مادی، هنگامی مجوز مطالبه خسارت است که نامزدی بدون عذر موجه و در اثر تقصیر یکی از نامزدان بهم خورده باشد.[۱]
نکته ۳- آیا تعهد به زناشویی الزام آور است؟ تعهد به زناشویی الزام آور نیست و ماده ۱0 قانون مدنی، نیز نمی‌تواند مستند الزام متعهد قرار گیرد، زیرا واژه «وعده» شامل تعهد هم می‌شود.[۲]
نکته ۴- توافق طرفین بر التزام به نامزدی و اسقاط حق رجوع از آن باطل است.