ماده ۶0۷ قانون مدنی
ودیعه عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری می‌سپارد برای آنکه آن را مجاناً نگاه دارد.
ودیعه‌گذار مُودِع و ودیعه‌گیر را مُستودِع یا امین می‌گویند.
نکته ۱- نام دیگر مستودع، «وَدَعی» می‌باشد.
نکته ۲- تعریف ودیعه: عقدی است که به موجب آن برای نگاه داری مجانی از مالی به دیگری نیابت داده می‌شود.[۲]
نکته ۳- قید «مجاناٌ» در ماده ۶۰۷ قانون مدنی برای بیان تفاوت بین اجیر کردن شخص برای حفاظت و امین قرار دادن است. با وجود این، شرط پاداش یا حق حفاظت ضمن عقد ودیعه با مقتضای آن منافات ندارد، زیرا شرط عوض چهره فرعی دارد و عقد را به مبادله منفعت با اجرت تبدیل نمی‌کند.[۱]
نکته ۴- برخلاف ظاهر ماده ۶0۷ قانون مدنی عقد ودیعه با تراضی واقع می شود و قبض در آن شرط صحت نیست. زیرا، جوهر ودیعه نیابت گرفتن برای نگاهداری است.[۱]
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
ثبت نام | اطلاعات بیشتر