ماده ۱۲0 قانون آیین دادرسی کیفری
بازپرس در هنگام صدور قرار نیابت قضائی می‌تواند نوع تامین را معین یا اختیار اخذ تامین و نوع آن را به نظر بازپرسی که تحقیق از او خواسته شده، واگذار کند.
چنانچه بازپرسی که تحقیق از او درخواست شده با توجه به دفاع متهم و ادله ابرازی وی احراز کند که تامین خواسته شده نا متناسب است به نظر خود، تامین متناسبی اخذ می‌کند. همچنین در موردی که تقاضای اخذ تامین نشده باشد، وی می‌تواند در صورت توجه اتهام با نظر خود تامین مناسب اخذ کند.
ماده ۱۲۱ قانون آیین دادرسی کیفریماده ۱۱9 قانون آیین دادرسی کیفری
نکته ۱- قاضی نیابت گیرنده اختیار دارد که در صورت تعیین نوع قرار تامین از سوی قاضی معطی نیابت (نیابت دهنده) چنانچه آن را نامناسب تشخیص دهد به نظر خود تامین مناسب اخذ نماید مانند این که قاضی نیابت دهنده نوع تامین متهم را «قرار کفالت» تعیین نماید، لیکن قاضی نیابت گیرنده آن را مناسب نداند و تبدیل به «قرار وثیقه» (قرار سنگین‌تر) و یا «قرار التزام» (قرار سبک‌تر) نماید.[۱]
۱. گلدوست جویباری، رجب، آیین دادرسی کیفری، ص۱۳۸، انتشارات جنگل.