ماده ۱۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی

رعایت مستثنیات دین

در کلیه مواردی که تامین مالی منتهی به فروش آن گردد رعایت مقررات فصل سوم از باب نهم این قانون (مستثنیات دین) الزامی است.

تفسیر ماده ۱۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی

نکته ۱- باتوجه به نص ماده ۱۲۹، روشن است که هرگاه خواسته عین معین باشد ولو از مستثنیات دین شمرده شود، بازداشت آن مجاز است (ماده ۵۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی)؛ زیرا بازداشت منتهی به فروش نمی‌شود و عین آن اگر خواهان حاکم شود به او داده می‌شود.

اگر بازداشت اموالی که در زمره مستثنیات دین است، در اجرای قرار تامین خواسته، به گونه‌ای باشد که از تصرف خوانده خارج شود و نتواند از آن استفاده کند، باید از بازداشت آن خودداری شود (مانند اموال منقولی که از خوانده گرفته شده و به حافظ داده می‌شود) و در غیر این صورت باید بازداشت شود (مانند اموال غیرمنقول).[۱]

نکته ۲- به درخواست خواهان، قرار تامین خواسته صادر شده و منزل مسکونی متعارف با شأن خوانده در حالت اعسار توقیف می‌شود. همین منزل مورد ادعای خواهان است و دادگاه حکم به استرداد آن داده است. خوانده دعوا نیز تاجر ورشکسته است. خواهان دارای حق تقدم است و منزل، مشمول مستثنیات دین نیست.

نکته ۳- مستثنیات دین، در توقیف تامینی و اجرایی هر دو اعمال می‌شود.