ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی

اشاره شخص لال که صریحاً حاکی از اقرار باشد صحیح است.

تفسیر ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی

نکته ۱- کسی که نمی‌تواند تلفظ نماید مانند لال و یا کسی که آشنا به زبان نمی‌باشد چنانچه اشاره بنماید که مبین اقرار باشد علیه  او معتبر است.[۱]

نکته ۲- منظور ماده از قید آن که اشاره‌ای که صریحا حاکی از اقرار باشد آن است که به وسیله اشارات فقط معانی مخصوصی را می‌توان فهماند و دایره آن بسیار محدود است و از طرف دیگر نوعا احتمالات مختلفی را نیز در بردارد بدین جهت اشاره باید صریحا حکایت از اقرار نماید و احتمال دیگری نرود.[۱]

نکته ۳- چنانکه از ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی استنباط می شود با قدرت لال به نوشتن، اشاره ای که صریحا حاکی از اقرار باشد کافی خواهد بود.[۱]

نکته ۴- هرگاه لفظ یا نوشته و یا اشاره صریح بر اخبار از حق غیر به زیان خود نباشد و احتمال خلاف آن رود، اگرچه احتمال هم ضعیف باشد اقرار محسوب نمی‌گردد.[۱]