ماده ۲۷0 قانون آیین دادرسی کیفری
علاوه بر موارد مقرر در این قانون، قرارهای بازپرس در موارد زیر قابل اعتراض است:
الف) قرار منع و موقوفی تعقیب و اناطه به تقاضای شاکی
ب) قرار بازداشت موقت، ابقاء و تشدید تامین به تقاضای متهم
پ) قرار تامین خواسته به تقاضای متهم
تبصره – مهلت اعتراض به قرارهای قابل اعتراض برای اشخاص مقیم ایران ده روز و برای افراد مقیم خارج از کشور یک ماه از تاریخ ابلاغ است.
نکته ۱- با توجه به این ماده و مواد دیگر، قرارهای قابل اعتراض، عبارتند از:
۱) قرارهای قابل اعتراض از سوی شاکی
- قرار منع تعقیب
- قرار موقوفی تعقیب
- قرار اناطه
- قرار بایگانی پرونده (ماده ۸0)
- قرار تعلیق تعقیب (تبصره ۲ ماده ۸۱)
- قرار توقف تحقیقات (ماده ۱0۴)
- قرار رد درخواست مطالعه یا دسترسی شاکی به اوراق پرونده (تبصره ۱ ماده ۱00)
- قرار موقوفی تعقیب صادر شده از سوی دادگاه (ماده ۳90 و ۴۳۱)
۲) قرارهایی قابل اعتراض از سوی متهم
- قرار بازداشت موقت
- قرار ابقای بازداشت
- قرار تشدید تامین
- قرار تامین خواسته
- قرار عدم دسترسی به اوراق، اسناد یا مدارک پرونده (ماده ۱9۱)
- قرار نظارت قضایی (ماده ۲۴۷)
- قرار رد درخواست متهم برای فک بازداشت موقت (ماده ۲۴۱)
- قرار ابقای بازداشت موقت (ماده ۲۴۲)
- قرار کفالت یا وثیقه و عدم پذیرش کفیل یا وثیقه گذار (هر دو مورد در صورتی که منتهی به بازداشت شود) (ماده ۲۲۶)
۳) قرارهای قابل اعتراض از سوی دادستان
- قرار عدم صلاحیت
- قرار موقوفی تعقیب صادر شده از سوی دادگاه (ماده ۳90 و ۴۳۱)
۴) قرارهای قابل اعتراض دیگر:
- دستور جلوگیری از فعالیت تمام یا بخشی از امور خدماتی و تولیدی (ماده ۱۱۴)
- متضرر از تصمیم بازپرس یا دادگاه در مورد ضبط یا استرداد یا معدوم کردن اشیا و ادوات به کار رفته در جرم (تبصره ۲ ماده ۱۴۸)
- قرار تامین صادر در مورد اشخاص حقوقی (ماده ۶90)
- قرار رد ایراد رد دادرس می تواند توسط شاکی، مدعی خصوصی یا متهم باشد. (ماده ۴۲۳)
نکته ۲- مرجع رسیدگی به قرارهای قابل اعتراض طبق موارد زیر است:
در صورتی که قرار قابل اعتراض توسط دادسرا صادر شده باشد (ماده ۲۷۱): با دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به آن اتهام را دارد.
در صورتی که قرار قابل اعتراض توسط دادگاه صادر شده باشد: حسب مورد دیوان عالی کشور یا دادگاه تجدیدنظر است.