ماده ۱۱۴۳ قانون مدنی

طلاق بر دو قسم است. باین و رجعی.

تفسیر ماده ۱۱۴۳ قانون مدنی

+ در فقه امامیه طلاق به دو قسم است:

الف) طلاق بدعی (بدعت)

مقصود از طلاق بدعی طلاق نامشروع و حرام است که عبارت است از طلاق در حال حیض یا نفاس، طلاق در طهر مواقعه و طلاق سه‌گانه که رجوعی بین آن‌ها واقع نشده باشد. همه این طلاق‌ها باطل است و فقط در مورد سه طلاقه کردن زن بنابر مشهور یک طلاق صحیحاً واقع می‌شود.

ب) طلاق سنّی (سنت)

طلاق سنی طلاق مشروع و مجاز است که به سه مورد تقسیم می‌شود:

۱) باین:

طلاق باین بنابر قول فقهای امامیه بر شش گونه است:

1. طلاق غیر مدخوله (زنی که با او نزدیکی نشده است)
2. طلاق یائسه
3. طلاق صغیره (دختر نابالغ)
4. طلاق خلع
5. طلاق مبارات؛ مادام که زن (در دو طلاق اخیر) به بذل رجوع نکرده است
6. طلاق سوم که بعد از سه وصلت متوالی واقع شده باشد.

۲) رجعی:

طلاق رجعی طلاقی است که در ایام عده، شوهر می‌تواند رجوع کند. بجز طلاق‌های ششگانه فوق هر طلاقی رجعی محسوب می‌شود.

۳) عدی:

طلاق عدی از اقسام طلاق رجعی است و بدین جهت بعضی از فقها سنی را به دو دسته باین و رجعی بخش کرده اند.

طلاق عدی عبارت است از طلاقی که پس از آن، مرد در ایام عده رجوع کند و با زن نزدیکی نماید و سپس در طهر دیگر زن را طلاق دهد.[۱]