ماده ۱۱۲۸ قانون مدنی
تدلیس و تخلف از شرط صفت
هرگاه در یکی از طرفین صفت خاصی شرط شده و بعد از عقد معلوم شود که طرف مذکور فاقد وصف مقصود بوده، برای طرف مقابل حق فسخ خواهد بود، خواه وصف مذکور در عقد تصریح شده یا عقد متبانیا بر آن واقع شده باشد.
نکته ۱- اشتراط صفت توسط یکی از زوجین ممکن است به یکی از فرض‌های سه‌گانه زیر ضمن عقد نکاح صورت گیرد:
۱) در ضمن عقد به طور صریح صفت خاصی شرط شود؛ مثل این که زوج یا زوجه شرط کند طرف مقابل دارای مدرک تحصیلی مشخص باشد.
۲) به طور صریح در ضمن عقد شرط نشود؛ ولی زوج یا زوجه طرف مقابل را در حین اجرای صیغه عقد به صفتی از صفات توصیف نماید و صیغه عقد را بر فرد متصف به صفت خاص جاری سازد؛ مثل آن که زن بگوید: نکاح کردم با آقای دکتر …
۳) قبل از عقد در هنگام خواستگاری و گفتگوهای قبلی، یکی از طرفین به صفتی از صفات مشخص شود و عقد مبتنی بر همان صفات واقع شود.
← به موجب قانون مدنی در تمامی فرض‌های سه‌گانه چنانچه بعدا معلوم شود که صفت مورد نظر مفقود بوده، طرف مقابل حق خیار فسخ دارد.[۱]
نکته ۲- در قانون مدنی کلمه تدلیس در فصل فسخ نکاح استعمال نشده ولی می‌توان وجود خیار تدلیس در نکاح را از ماده ۱۱۲۸ استنتاج کرد.[۲]