قانون مدنی
ماده ۷۶۱ قانون مدنی
صلحی که در مورد تَنازُع یا مبنی بر تَسامُح باشد قاطع بین طرفین است، و هیچ یک نمی‌تواند آن را فسخ کند اگر چه به ادعاء غبن باشد، مگر در صورت تخلف شرط یا اشتراط خیار.
+ در موردی که صلح در مقام واقعی خود قرار گیرد و دعوایی را پایان می‌بخشد، بیگمان عقد لازمی است که، جز در مورد تخلف شرط یا شرط خیار (که آن هم بر مبنای تراضی است)، قابل فسخ نیست.[۱]
۱. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج۲، ش۱۷۵، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ چهاردهم، ۱۴00.