ماده ۷۷۹ قانون مدنی
هرگاه مرتهن برای فروش عین مرهونه وکالت نداشته باشد و راهن هم برای فروش آن و اداء دین حاضر نگردد، مرتهن به حاکم رجوع می‌نماید تا اجبار به بیع یا اداء دین به نحو دیگر بکند.
+ در موردی که رهن پیش از موعد دین فاسد شود و در عقد هم شرط شده باشد که نمی‌توان، پیش از رسیدن اجل دین، مورد رهن را فروخت. در این فرض، دیگر نمی‌توان امکان فروش را به تراضی ضمنی منسوب کرد. پس، باید شرط را به دلیل مخالفت با حکم قانون (ماده ۷۷۹ قانون مدنی) باطل و رهن را نافذ شمرد.
زیرا ارتباط این دو تراضی و اهمیت آن در نظر دو طرف چنان نیست که عقد را میان تهی و بی‌محتوا سازد و در قانون مدنی نیز بطلان شرط نامشروع به صحت عقد صدمه نمی‌زند (ماده ۲۳۲ قانون مدنی).[۱]
+ برای اطلاعات بیشتر به ماده ۷۷۷ قانون مدنی رجوع کنید.
۱. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج۴، ش۳۶0، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ سیزدهم، ۱۴0۱.