رای وحدت رویه شماره 1843-1840 مورخ 24-12-1399: فوق‌العاده کار با اشعه
رای وحدت رویه شماره 1843-1840 مورخ 24-12-1399 هیات عمومی دیوان عدالت اداری در خصوص پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه
کلاسه پرونده: ۹۹۰۲۵۲۹ – ۹۹۰۲۵۱۸ – ۹۹۰۲۴۹۷ – ۹۹۰۰۳۸۴
شاکی: آقای مهدی نعیمی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اردبیل
موضوع: وحدت رویه
تاریخ رای: یکشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۹
شماره دادنامه: ۱۸۴۰ الی ۱۸۴۳
مرجع رسیدگی: هیات عمومی دیوان عدالت اداری
اعلام‌کننده تعارض: آقای مهدی نعیمی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اردبیل
موضوع: اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری
گردش کار:
در خصوص پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۶ به کارکنان دانشگاه‌‌های علوم پزشکی و پرداخت مابه التفاوت آن مطابق قانون حفاظت در برابر اشعه، شعب دیوان عدالت اداری آراء متفاوتی صادر کرده‌اند.
گردش کار پرونده‌‌ها و مشروح آراء به قرار زیر است:
الف: شعبه ۴۸ بدوی دیوان عدالت اداری با موضوع دادخواست آقای مهدی نعیمی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی اردبیل و به خواسته برقراری مجدد فوق‌العاده کار به موجب دادنامه شماره ۹۶۰۹۹۷۰۹۰۴۴۰۱۶۴۸-۲۳-۵-۱۳۹۶ به شرح زیر رای صادر کرده است:
در خصوص دادخواست شاکی به طرفیت خوانده به خواسته برقراری مجدد فوق‌العاده کار با اشعه از سال ۱۳۸۸ و پرداخت مابه التفاوت، از توجه به رونوشت مدارک شاکی و اینکه کارشناس پرتو شناسی می باشد، لایحه دفاعیه خوانده، بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه و دادنامه شماره ۲۸-۲۸-۱-۱۳۹۱ هیات عمومی دیوان عدالت اداری، دعوای شاکی را وارد دانسته و به استناد مواد ۱۰ و ۶۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می نماید. رای صادره ظرف ۲۰ روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در شعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری می باشد.
رای مذکور به موجب دادنامه شماره ۹۷۰۹۹۷۰۹۵۶۰۰۲۲۱۹-۲۸-۷-۱۳۹۷ در شعبه ۲۷ تجدیدنظر دیوان عدالت اداری نقض و به شرح زیر رای صادر کرده است:
با توجه به اینکه از تاریخ ۱-۱-۱۳۸۸ با تصویب و اجرایی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری مبنای پرداخت حقوق و مزایای کارکنان دستگاه‌‌های اجرایی تغییر نموده است و برابر ماده ۱۲۸ همان قانون، کلیه قوانین مغایر با مقررات آن نسخ ضمنی شده است و بند ۴ از ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ نیز از مصادیق این مقررات نسخ شده می باشد و برابر بخشنامه شماره ۳۷۷۳۶-۴-۴-۸-۱۳۸۸ معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت حق اشعه در تفاوت تطبیق محاسبه شده است، بنابراین تجدیدنظرخواهی را وارد دانسته و در اجرای ماده ۷۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری رای تجدیدنظر خواسته را نقض و حکم به رد شکایت شاکی صادر می نماید. این رای قطعی است.
ب: شعبه ۲۶ بدوی دیوان عدالت اداری با موضوع دادخواست خانم مریم فتاح پور مرندی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی تبریز و به خواسته برقراری فوق‌العاده کار با اشعه از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۶ و پرداخت مابه التفاوت آن مطابق قانون حفاظت در برابر اشعه به موجب دادنامه شماره ۹۸۰۹۹۷۰۹۰۰۱۰۱۰۹۷-۱۷-۶-۱۳۹۸ به شرح زیر رای صادر کرده است:
نظر به اینکه مطابق ماده ۱۰۹ آیین‌نامه اداری و استخدامی کارمندان غیر هیات علمی دانشگاه‌‌های علوم پزشکی مصوب سال ۱۳۹۱ قانون حفاظت در برابر اشعه در مورد کارمندان مؤسسه لازم الاجرا بوده و در بند ۴ ماده ۵۳ آیین‌نامه مذکور مقرر گردیده به کارمندانی که در شرایط محیط کار با اشعه در ارتباط هستند بنا به تشخیص کمیته تخصصی مؤسسه و دستورالعملی که از سوی وزارتخانه ابلاغ می شود حداکثر تا ۳۰۰۰ امتیاز تعلق گیرد و تعیین رقم مشابه کارمندان سال ۱۳۸۷ مغایر با قانون بوده بنابراین به استناد قوانین مربوطه و ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می شود. رای صادره وفق ماده ۶۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظر در شعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری می باشد.
رای مذکور به موجب دادنامه شماره ۹۸۰۹۹۷۰۹۵۵۲۰۴۷۰۴-۶-۱۱-۱۳۹۸ در شعبه ۲۴ تجدیدنظر با اضافه کردن اصلاحاتی به شرح زیر تایید شده است:
بر اساس بند (الف) ماده ۴۹ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۱-۶-۱۳۸۳ بند (ب) ماده ۲۰ قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه مصوب ۱۵-۱۰-۱۳۸۹ وماده ۱ قانون احکام دائمی برنامه‌‌های توسعه کشور مصوب ۱۰-۱۱-۱۳۹۵ دانشگاهها، مراکز و مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی و فرهنگستان‌‌ها و پارک‌‌های علم و فناوری بدون رعایت قوانین و مقررات عمومی حاکم بر دستگاه‌‌های دولتی به ویژه قانون محاسبات عمومی کشور، قانون مدیریت خدمات کشوری، قابل برگزاری مناقصات و اصلاحات و الحاقات بعدی آنها و فقط در چهارچوب مصوبات و آیین‌نامه‌‌های مالی، معاملاتی، اداری، استخدامی و تشکیلاتی مصوب هیات امناء که حسب مورد به تایید وزیران علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و در مور فرهنگستان‌‌ها به تایید رییس جمهور و در مورد دانشگاهها و مراکز آموزش عالی و تحقیقاتی وابسته به نیروهای مسلح به تایید رییس ستاد کل نیروهای مسلح می رسد، عمل می کنند. با توجه به اینکه هیات امناء دانشگاه به موجب ماده ۵۱ آیین‌نامه اداری، استخدامی و تشکیلاتی کارمندان غیردولتی علمی دانشگاه‌‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مصوب سال ۱۳۸۸ و ماده ۱۰۹ آیین‌نامه اداری و استخدامی و تشکیلاتی کارمندان غیر هیات علمی دانشگاه‌‌های علوم پزشکی و خدماتی بهداشتی درمانی کشور مصوب سال ۱۳۹۱، قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰-۱-۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی و آراء شماره ۲۸-۲۸-۱-۱۳۹۱ و ۳۷۱-۱۰-۸-۱۳۸۳ و ۱۴۶۶ الی ۱۴۶۸-۱۲-۱۲-۱۳۸۶ و ۶۹۳ -۲۲-۱۰-۱۳۸۷ هیات عمومی دیوان عدالت اداری و اصلاحات بعدی آن در مورد کارمندان مؤسسه را لازم الاجرا دانسته است و در بند ۴ ماده ۵۳ آیین‌نامه اخیرالذکر مقرر شده به کارمندانی که در شرایط محیط کار با اشعه در ارتباط هستند، بنا به تشخیص کمیته تخصصی مؤسسه و دستورالعملی که از سوی وزارتخانه ابلاغ می شود، حداکثر تا ۳۰۰۰ امتیاز تعلق گیرد. لذا نظر به اوراق پرونده و مستندات ابرازی در مرحله بدوی اظهارات تجدیدنظر خواه در دادخواست تجدیدنظرخواهی با عنایت به اینکه تجدیدنظرخواهی به عمل آمده به کیفیتی نیست که موجبات نقض دادنامه تجدیدنظر خواسته را فراهم سازد و ایراد شکلی و ماهوی مؤثری از حیث رسیدگی بر آن وارد نمی باشد. مستنداً به ماده ۷۱ و ۱۲۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ به ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی دادگاه‌‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی ضمن رد تجدیدنظرخواهی به عمل آمده دادنامه تجدیدنظر خواسته را با این اصلاح که تجدیدنظر خواه ملزم به برقراری و پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه برای شاکی پس از جلب نظر کمیته تخصصی دانشگاه و با رعایت تبصره‌‌های ۱ و ۲ و بند ۴ ماده ۵۳ آیین‌نامه استخدامی کارمندان غیرهیات علمی دانشگاه می باشد، تایید می نماید. این رای قطعی است.
هیات عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ ۲۸-۱۱-۱۳۹۹ با حضور رییس و معاونین دیوان عدالت اداری و روسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رای مبادرت کرده است.
رای هیات عمومی
الف: تعارض در آراء محرز تشخیص داده شد.
ب: با توجه به اینکه اولاً: به موجب رای وحدت رویه شماره ۶۲۸-۱۱-۹-۱۳۹۲ هیات عمومی دیوان عدالت اداری، حکم مقرر در بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مبنی بر پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه «تا زمان اجرای فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری، موضوع بند ۳ ماده ۶۸ قانون مرقوم حاکمیت داشته است.» بنابراین پس از لازم الاجرا شدن فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری تا زمان تصویب آیین‌نامه استخدامی کارکنان دانشگاهها و مراکز علمی که به موجب بند (ب) ماده ۲۰ قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران از شمول مقررات عمومی مستثنی شده‌اند قابلیت پرداخت به کارکنان مذکور را نداشته لیکن مبلغ مازاد دریافتی آنها از این بابت در تفاوت تطبیق موضوع تبصره ماده ۷۸ قانون مدیریت خدمات کشوری قابل اعمال بوده است. ثانیاً: به موجب ماده ۱۰۹ آیین‌نامه اداری، استخدامی و تشکیلاتی کارمندان غیر هیات علمی دانشگاه‌‌های علوم پزشکی تبریز و اردبیل مصوب سال ۱۳۹۱ هیات امناء مقرر شده: « قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰-۱-۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی و اصلاحات بعدی آن در مورد کارمندان مؤسسه لازم الاجرا بوده و تغییرات در مفاد آیین‌نامه اجرایی آن با تصویب هیات امناء قابل اجرا است.» و در بند ۴ ماده ۵۴ اعلام شده: « فقط به کارمندانی که در شرایط محیط کار با اشعه در ارتباط هستند، بنا به تشخیص کمیته تخصصی مؤسسه و دستورالعملی که از سوی وزارت خانه ابلاغ می شود، حداکثر تا ۳۰۰۰ امتیاز تعلق می گیرد. تا تدوین و تصویب دستورالعمل مربوط، برقراری فوق‌العاده حق اشعه بر اساس مصوبات قبلی همچنان قابل اجرا می باشد.» و برابر تبصره ۲ ماده ۵۴ آیین‌نامه مذکور نیز مقرر شده: «آن دسته از کارمندانی که در مرحله تطبیق با قانون مدیریت خدمات کشوری از فوق‌العاده کار با اشعه برخوردار بوده‌اند و این مبلغ در احکام آنان در قالب تفاوت تطبیق لحاظ شده است، از مبلغ تفاوت تطبیق کسر و به عنوان فوق‌العاده اشعه در کنار فوق‌العاده سختی کار محاسبه و تا هنگامی که به کار با اشعه اشتغال داشته باشند، پرداخت می شود.» ثالثاً: از آنجا که طبق مصوبه هیات امناء تا زمان تنظیم دستور العمل مصوبات قبلی قابل اجرا بوده و منظور از مصوبات قبلی وفق ماده ۱۰۹ آیین‌نامه استخدامی دانشگاه، قانون حفاظت در برابر اشعه و آیین‌نامه اجرایی آن می باشد و تا زمان لازم الاجرا شدن ماده ۸۴ قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران که مجدداً قانون حفاظت در برابر اشعه را تنفیذ نموده است، هیات امناء دستورالعملی در این خصوص صادر ننموده است، بنابراین با عنایت به قوانین و مقررات ذکر شده برای دوره زمانی ۱-۱-۱۳۸۸ الی تصویب آیین‌نامه استخدامی هیات امناء در سال ۱۳۹۱ موضوع مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری است و شاکیان استحقاقی برای دریافت مستقل فوق‌العاده کار با اشعه نداشته‌اند، لیکن از زمان تصویب آیین‌نامه استخدامی دانشگاه به بعد به سبب عدم تصویب دستورالعمل موضوع بند ۴ ماده ۵۴ آیین‌نامه استخدامی و از زمان لازم الاجرا شدن ماده ۸۴ قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مستحق دریافت فوق‌العاده کار با اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه هستند. با توجه به مراتب رای شعبه ۲۴ تجدیدنظردیوان عدالت اداری به شماره دادنامه ۹۸۰۹۹۷۰۹۵۵۲۰۴۷۰۴-۶-۱۱-۱۳۹۸ که با اصلاحات و الحاقاتی در مقام تایید رای شماره ۹۸۰۹۹۷۰۹۰۰۱۰۱۰۹۷-۱۷-۶-۱۳۹۸ شعبه ۲۶ بدوی دیوان عدالت اداری به وارد دانستن شکایت صادر شده، صحیح و موافق مقررات است. این رای به استناد بند ۲ ماده ۱۲ و ماده ۸۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ برای شعب دیوان عدالت اداری و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
محمدکاظم بهرامی- رییس هیات عمومی دیوان عدالت اداری