تاثیر عدم رضایت زوجه بر درخواست طلاق از سوی زوج

رأی خلاصه جریان پرونده

در تاریخ ۱۴۰۰/۱/۲۴ اقای خ. ا. بوکالت از طرف اقای ح. ا. ب. بطرفیت خانم ز. ش. دادخواستی بخواسته صدور گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه طلاق بعلت ناسازگاری زوجه و اختلافات فیمابین تقدیم نموده که حسب الارجاع در شعبه *ثبت و مورد رسیدگی قرار میگیرد. خانم ف. ا. وکیل پایه یک دادگستری با تقدیم وکالتنامه از جانب زوجه ( خوانده ) اعلام وکالت نموده است. در جلسه رسیدگی مورخ ۱۴۰۰/۳/۲ که با حضور وکلای زوجین تشکیل گردیده وکیل خواهان اظهار داشت خواسته بشرح دادخواست تقدیمی است.وکیل خوانده اظهار داشت موکله خواهان زندگی مشترک خود می باشد. و دارای یک فرزند خردسال هستند و دادخواست ارائه شده بدون هیچگونه دلیل قانونی و شرعی ارائه شده است.و تقاضای ارجاع امر به مشاوره خانواده را دارم. سپس دادگاه قرار ارجاع امر بداوری صادر نموده و داور منتخب خواهان و داور منصوب خوانده هر یک نظریه کتبی خود را که حاکی از عدم حصول سازش بین طرفین بوده تقدیم داشته اند. وکیل زوجه به پیوست لایحه تقدیمی تصاویر ارای متضمن محکومیت زوج به پرداخت مهریه ما فی القباله و پرداخت نفقات معوقه و جاریه زوجه و نفقه فرزند مشترک را تقدیم و اعلام داشته که زوجه جهیزیه خود را از منزل مشترک خارج و تحویل گرفته است. سپس دادگاه جهت تعیین میزان اجرت المثل ایام زندگی مشترک زوجه قرار ارجاع امر بکارشناس صادر نموده و کارشناس منتخب دادگاه بشرح نظریه کتبی تقدیمی میزان اجرت المثل ایام زندگی مشترک زوجه از تاریخ ۱۳۹۰/۳/۲۳ ( اغاز زندگی مشترک ) لغایت ۱۳۹۹/۴/۱۵ ( تاریخ جدایی از زندگی مشترک ) را جمعا بمبلغ هیجده میلیون تومان تعیین و اعلام نموده است.و پس از اعتراض وکیل زوجه به نظریه کارشناس دادگاه موضوع را به هیات سه نفره کارشناسان ارجاع نموده و کارشناس واحد اولیه هم بشرح نظریه تکمیلی میزان نفقه ایام عده زوجه را هر ماه یازده میلیون ریال و جمعا سی و سه میلیون ریال تعیین و اعلام نموده است. پرداخت دستمزد هیات کارشناسان از سوی وکیل زوجه و نیز نظریه هیات کارشناسان در پرونده مشهود نیست. سرانجام دادگاه ختم رسیدگی را اعلام و بموجب دادنامه شماره *مورخ ۱۴۰۱/۶/۲۷ با توجه به خواسته زوج خواهان و محرز بودن وجود رابطه زوجیت دائم بین طرفین و اصرار زوج بر جدایی و طلاق و موثر واقع نشدن مساعی دادگاه و داوران در ایجاد صلح و سازش بین طرفین و انصراف خواهان از طلاق همسرش لذا با لحاظ قاعده فقهی الطلاق بید من اخذ بالساق و به استناد مواد ۱۰۸۲ و۱۱۳۳ قانون مدنی و مواد ۲۴ و ۲۶ الی ۲۹ و ۳۴ و ۳۸ قانون حمایت خانواده گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه طلاق از نوع رجعی و ثبت رسمی ان که عده طلاق سه طهر خواهد بود صادر نموده و زوج را مکلف نموده که مهریه زوجه به تعداد ۴۱۴ سکه تمام بهار ازادی که طی دادنامه شماره ۲۰۵۱ – ۹۹ صادره از شعبه *مورد حکم قرار گرفته و نفقه زوجه را طی دادنامه شماره *صارده از شعبه *که بر محکومیت زوج به پرداخت ان صادر گردیده و اجرت المثل ایام زندگی مشترک بمبلغ یکصد و هشتاد میلیون ریال و نفقه ایام عده جمعا بمبلغ سی و سه میلیون ریال را در حق زوجه پرداخت نماید. و توضیح داده که زوجین دارای یک فرزند مشترک دختر هستند که هفت سال سن دارد. که حضانت وی با زوج می باشد. وکیل زوجه در مهلت قانونی با تقدیم دادخواست نسبت به دادنامه صادره تجدیدنظرخواهی نموده و عمده اعتراض وی در مورد عدم لحاظ جهیزیه زوجه و عدم تعیین ملاقات زوجه با فرزند مشترک و عدم اتخاذ تصمیم در خصوص شرط تنصیف دارایی و کم بودن میزان نفقه ایام عده می باشد. که پس از طی تشریفات قانونی و وصول پرونده بمرجع تجدیدنظر *وضوع رسیدگی و طی دادنامه شماره *مورخ ۱۴۰۱/۸/۲۵ با اعلام اینکه اولا – در خصوص جهیزیه صرفنظر از اینکه حسب اظهار زوج جهیزیه تحویل داده شده است.زوجه تاکنون لیستی که بامضای طرفین و شهود رسیده باشد. ارائه نکرده است.و در خصوص اموال منقول و غیرمنقول زوج مالی معرفی نشده است.و نفقه ایام عده حسب نظریه کارشناس تعیین و مناسب می باشد. لذا این ایرادات رد میگردد. و لیکن در مورد ملاقات فرزند دادنامه تجدیدنظرخواسته بدین ترتیب اصلاح میگردد.که زوجه هفته ای یکبار از ساعت۶ بعد از ظهر روز پنج شنبه لغایت ساعت ۶ بعد از ظهر روز جمعه حق ملاقات با فرزند خود را دارد. و محل ملاقات محل سکونت فرزند مشترک و در صورت عدم توافق کلانتری محل ( محل تحویل و استرداد ) فرزند مشترک می باشد. لذا با رد اعتراض تجدیدنظرخواه در قسمت هایی که مورد اعتراض قرار گرفته دادنامه تجدیدنظرخواسته را با رعایت اصلاح بعمل امده مستندا به مواد ۳۵۸ و ۳۵۶ قانون ایین دادرسی مدنی تایید نموده است. دادنامه اخیرالذکر در تاریخ ۱۴۰۱/۸/۲۹ به وکیل زوجه ابلاغ شد و نامبرده در تاریخ ۱۴۰۱/۹/۱۵ با تقدیم دادخواست نسبت به ان فرجام خواهی نموده که پس از تبادل لایحه و وصول پرونده به دیوان عالی کشور جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع گردیده است. دادخواست فرجامی و لایحه جوابیه به هنگام شور قرائت میگردد.
هیات شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرائت گزارش اقای ح. ع. عضو ممیز و ملاحظه اوراق پرونده مشاوره نموده چنین رای می دهد:

رأی شعبه دیوان عالی کشور

فرجام خواهی وکیل فرجام خواه خانم ز. ش. نسبت به دادنامه شماره *مورخ ۱۴۰۱/۸/۲۵ شعبه *متضمن اصلاح و تایید دادنامه شماره *مورخ ۱۴۰۱/۶/۲۷ صادره از شعبه *که بموجب ان با درخواست زوج ( فرجام خوانده ) گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه طلاق و ثبت رسمی ان با لحاظ حقوق مالی متعلق به زوجه ( فرجام خواه ) صادر گردیده است ، با توجه به جامع اوراق پرونده وارد و موجه نیست. زیرا ، زوج فرجام خوانده متقاضی طلاق همسرش بوده و به تجویز ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی می تواند هر وقت که بخواهد با پرداخت حقوق مالی همسرش او را مطلقه نماید. و مخالفت و عدم رضایت زوجه فرجام خواه به طلاق خویش موثر در مقام نبوده و مانع اجرای طلاق از سوی زوج نخواهد بود. و بعلاوه در اجرای ماده۲۹ قانون حمایت خانواده مصوب سال ۱۳۹۱ راجع به کلیه حقوق مالی زوجه فرجام خواه اعم از مهریه و نفقات ایام معوقه و جاریه و ایام عده و هم چنین اجرت المثل ایام زندگی مشترک و نیز جهیزیه و شرط تنصیف دارایی اتخاذ تصمیم و تعیین تکلیف بعمل امده است. بنابراین دادنامه های بدوی و فرجام خواسته من جمیع جهات با لحاظ مجموع اوراق و محتویات پرونده و اقدامات و رسیدگی های بعمل امده موجها و مطابق موازین شرعی و مقررات قانونی و با رعایت اصول و قواعد دادرسی اصدار یافته و ایراد و اشکال موثر در تخدیش بر ارای مرقوم مترتب نبوده و اعتراض وکیل فرجام خواه در حد و کیفیتی نیست که خلل و خدشه ای بر دادنامه معترض عنه وارد و موجبات نقض ان را فراهم سازد. فلذا ضمن رد فرجام خواهی فرجام خواه باستناد مواد ۳۷۰ و ۳۹۶ قانون ایین دادرسی مدنی دادنامه فرجام خواسته ابرام میگردد.
شعبه *
رییس شعبه: ح. ع. مستشار: ح. م. ه. مستشار: م. ح. م.