بار اثبات نشوز در نفقه زوجه

رأی خلاصه جریان پرونده

در تاریخ ۱۴۰۱/۳/۲۸ خانم ن. ا. ب. لت از طرف اقای س. ر. بطرفیت خانم ر. ر. پ. دادخواستی بخواسته صدور گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه طلاق به علت ناسازگاری خوانده و اختلافات بوجود امده بین زوجین تقدیم نموده که حسب الارجاع در شعبه *ثبت و مورد رسیدگی قرار میگیرد در جلسه رسیدگی مورخ ۱۴۰۱/۴/۸ خوانده حضور نیافته و لایحه ای تقدیم ننموده لیکن وکیل خواهان حاضر شده و اظهار داشت خواسته به شرح دادخواست تقدیمی است. دادگاه قرار ارجاع امر به داوری صادر نموده که در این اثنا خانم و. ا. وکیل پایه یک و مشاور حقوقی با تقدیم وکالتنامه از جانب خوانده ( زوجه ) اعلام وکالت نموده است.و طی لایحه تقدیمی اعلام نموده که موکل و خواهان جدا از هم زندگی می کنند و خواهان نفقه موکل را از روزی که از منزل خود بیرون نموده و به ایشان تهمت سرقت زده است.پرداخت ننموده است.و موکل اکنون در منزل پدرش زندگی می کند لذا تقاضای ارجاع به کارشناسی جهت تعیین نفقه حال و عده طلاق و حقوق مالی موکل را دارم. داور منتخب خواهان و داور منصوب خوانده هر یک نظریه کتبی خود را که حاکی از عدم حصول سازش بین طرفین بوده تقدیم داشته اند در جلسه بعدی دادرسی به تاریخ ۱۴۰۱/۸/۲ که با حضور وکلای طرفین تشکیل گردیده وکیل خواهان اظهار داشت خوانده نسبت به نفقه معوقه جداگانه اقدام نموده است.و زوجین فرزند مشترکی ندارند و زوجه جهیزیه ای نداشته است.وکیل خوانده اظهار داشت طی دادخواست جداگانه اقدام به مطالبه شرط تنصیف دارایی مینماید. و ادامه دفاعیات بشرح لایحه تقدیمی می باشد. و زوجه اجرت المثل را میخواهد سپس دادگاه جهت تعیین میزان اجرت المثل ایام زندگی مشترک زوجه موضوع را به کارشناس ارجاع نموده و کارشناس منتخب دادگاه بشرح نظریه کتبی تقدیمی میزان اجرت المثل را خدمات زوجه را مبلغ سه میلیون تومان تعیین و اعلام نموده است.که نظریه کارشناس پس از ابلاغ مصون از اعتراض طرفین باقیمانده است.سرانجام دادگاه ختم رسیدگی را اعلام و بموجب دادنامه شماره *مورخ ۱۴۰۱/۸/۲۳ باتوجه خواسته خواهان و محرز بودن وجود علقه زوجیت دائم بین طرفین و موثر واقع نشدن مساعی دادگاه و داوران در اصلاح ذات البین و ترغیب انان به ادامه زندگی مشترک و اصرار خواهان بر طلاق و جدایی لذا با توجه به قاعده فقهی الطلاق بید من اخذ بالساق و باستناد ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه طلاق از نوع رجعی که عده طلاق از تاریخ وقوع سه طهر خواهد بود و ثبت رسمی ان صادر نموده و در خصوص حقوق مالی زوجه اعلام داشته که زوجه طی پرونده های جداگانه اقدام به مطالبه نفقه و مهریه خود نموده است.و جهیزیه ای نداشته و زوج مکلف است.که مبلغ سه میلیون تومان بابت اجرت المثل ایام زوجیت در حق زوجه پرداخت نماید. و زوجه اظهار داشته طی دادخواست جداگانه اقدام به مطالبه شرط تنصیف دارایی خواهد نمود. مدت اعتبار گواهی عدم امکان سازش صادره سه ماه از تاریخ قطعیت رای می باشد. پس از ابلاغ رای صادره وکیل زوجه با تقدیم دادخواست نسبت به ان تجدید نظرخواهی نموده و عمده اعتراض وی در مورد نفقه معوقه زوجه ازتاریخ اخراج زوجه از منزل مشترک و نفقه ایام عده و تنصیف دارایی زوج می باشد. که پس از تبادل لایحه و وصول پرونده بمرجع تجدیدنظر *وضوع رسیدگی و طی دادنامه شماره *مورخ ۱۴۰۱/۱۰/۱۷ با اعلام اینکه نشوز تجدیدنظرخواه حسب ادله ثابت نگردیده و در این خصوص حکم قطعی از مرجع صالح صادر نشده لذا از زمان *ماهیانه مبلغ یک میلیون و پانصد هزار تومان بعنوان نفقه برای زوجه تجدیدنظرخواه و هم چنین نفقه ایام عده وی به مبلغ سه میلیون تومان تعیین میگردد. و در خصوص تنصیف دارایی برای زوجه دلیلی که دلالت بر تحصیل اموال از ناحیه زوج در مدت زندگی مشترک باشد. ارائه نگردیده است.و از این حیث حکم بر بی حقی زوجه صادر میگردد. لذا بر این اساس اعتراض زوجه تجدیدنظرخواه را غیرموجه و دادنامه تجدیدنظر خواسته را از حیث صحت مبانی استدلال و رعایت تشریفات دادرسی فاقد ایراد و اشکال قانونی تشخیص و به استناد ماده ۳۵۸ قانون ایین دادرسی مدنی دادنامه تجدیدنظر خواسته را با اصلاح بعمل امده تایید نموده است. دادنامه اخیرالذکر در تاریخ ۱۴۰۱/۱۰/۲۰ به وکیل زوج ابلاغ شد و زوج شخصا در تاریخ ۱۴۰۱/۱۱/۴ با تقدیم دادخواست نسبت به ان در قسمت مربوط به نفقات جاریه و ایام عده زوجه فرجام خواهی نموده که پس از طی تشریفات قانونی و وصول پرونده به دیوان عالی کشور جهت رسیدگی به این شعبه ارجاع گردیده است.دادخواست فرجامی به هنگام شور قرائت میگردد.
هیات شعبه در تاریخ بالا تشکیل شد. پس از قرائت گزارش اقای ح. ع. عضوممیز و ملاحظه اوراق پرونده مشاوره نموده چنین رای می دهد:

اقای س. ر. نسبت به دادنامه شماره *مورخ ۱۴۰۱/۱۰/۱۷ شعبه *متضمن اصلاح و تایید دادنامه شماره *مورخ ۱۴۰۱/۸/۲۳ که بموجب ان به درخواست نامبرده گواهی عدم امکان سازش جهت اجرای صیغه طلاق و ثبت رسمی ان با تعیین تکلیف نسبت به حقوق مالی زوجه صادر گردیده است ، فرجام خواهی نموده و اساس اعتراض نامبرده در مورد نفقات جاریه و ایام عده تعیینی برای زوجه می باشد. ، که باتوجه به محتویات پرونده اعتراض فرجام خواه در خصوص مورد وارد و موجه نیست.زیرا ، در نکاح دائم نفقه زوجه قانونا برعهده شوهر است.و با اثبات نشوز زوجه نفقه او ساقط خواهد بود و چون زوج فرجام خواه در مراحل دادرسی دلیل موجهی که نشوز زوجه را ثابت و مدلل دارد. اقامه و ابراز ننموده و حسب اظهارات طرفین محرز و مسلم است.که زوجین از تاریخ ۱۴۰۱/۳/۱۱تاکنون جدا از هم زندگی مینمایند و زوجه هم مدعی است.که زوج او را از منزل مشترک بیرون نموده است.و زوج هم دلیلی ارائه ننموده که زوجه طوعا و باختیار خود ترک زندگی نموده و از تمکین وی خارج شده است. لذا تشخیص دادگاه بر استحقاق زوجه به دریافت نفقات جاریه و ایام عده صایب و موجه بوده و از این رو دادنامه فرجام خواسته در قسمت معترض عنه موجها و مطابق موازین و مقررات قانونی اصدار یافته و ایراد و اشکال موثر در تخدیش بر دادنامه مرقوم مترتب نبوده و اعتراض فرجام خواه چه از بابت اصل استحقاق زوجه نسبت به نفقات جاری و ایام عده و چه از حیث میزان نفقه ماهیانه تعیینی که متعارف و متناسب محسوب بوده در حد و کیفیتی نیست که بر استنباط و تشخیص دادگاه و مالا اساس دادنامه معترض عنه خلل و خدشه ای وارد و موجبات نقض ان را فراهم سازد. فلذا ضمن رد فرجام خواهی فرجام خواه باستناد مواد ۳۷۰ و ۳۹۶ قانون ایین دادرسی مدنی دادنامه فرجام خواسته در قسمت معترض عنه ابرام میگردد.
شعبه *
رییس شعبه: ح. ع. مستشاران: ح. م. ه. – م. ح. م.