ماده ۵۵ قانون مدنی

+ حبس: حالتی که امکان انتقال مالکیت یک عین به هر طریقی (حتی ارث) وجود نداشته باشد.

+ تَسبیل: چیزی را در راه خدا به رایگان بخشیدن. (فرهنگ فارسی معین)

نکته ۱- وقف، در لغت به معنی ایستادن و نگهداشتن است و در اصطلاح حقوقی عبارت است از اینکه عِین مال حَبس و منافع آن تَسبیل شود. منظور این است که عین مال از نقل و انتقال و تلف حفظ و منافع آن به مصارف خیر اختصاص داده شود.[۱]

نکته ۲- کسی که مال خود را وقف می کند واقف و شخصی که حق انتفاع از وقف به وی واگذار شده است موقوف‌علیه و مال مورد وقف عین موقوفه یا موقوفه نامیده می شود.[۱]

نکته ۳- منظور از حبس نمودن عین مال، نگاه داشتن عین مال از نقل و انتقال و همچنین از تصرفاتی است که موجب تلف عین گردد زیرا مقصود از وقف انتفاع همیشگی موقوف علیهم از مال موقوفه است.[۲]

نکته ۴- منظور از تسبیل منافع، واگذاری منافع در راه خداوند و امور خیریه اجتماعی می باشد.[۲]

نکته ۵- در عقد وقف نمی‌توان شرط عوض نمود و یا خیار فسخ قرارداد و یا آن را اقاله کرد زیرا شرط عوض و خیار فسخ و اقاله منافات با مقتضای عقد که تسبیل منافع است خواهد داشت و شرط خلاف مقتضای عقد طبق ماده ۲۳۳ قانون مدنی باطل و مبطل عقد است.[۳]