ماده ۷۷۱ قانون مدنی
رهن عقدی است که به موجب آن، مدیون مالی را برای وثیقه به داین می‌دهد.
رهن دهنده را راهن و طرف دیگر را مرتهن می‌گویند.
نکته ۱- عقدی را که به موجب آن مال مدیون وثیقه طلب قرار می‌گیرد، رهن می‌نامند.[۲] رهن مصدر است و در لغت به معنی ثبوت و دوام آمده و به بازداشتن نیز گفته می‌شود. اصطلاح حقوقی از معنی لغوی دور نیفتاده زیرا در عقد رهن، عین مرهونه از نقل و انتقال بازداشته می‌شود و مالک نمی‌تواند تصرفات مالکانه خود را به طور کامل نسبت به آن انجام دهد. مالی را که به رهن گذارده می‌شود؛ مورد رهن، مال مرهون یا عین مرهونه می‌نامند.[۱]
نکته ۲- وثیقه دادن برای دین آینده در حقوق ما ممکن نیست و دست کم باید سبب (مقتضی) دین ایجاد شده باشد.[۳]
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
ثبت نام | اطلاعات بیشتر