ماده ۱۲۶۸ قانون مدنی
اقرار معلق موثر نیست.
+ اقرار در صورتی می‌تواند دلیل بر صحت ادعای طرف قرار گیرد که وجود حقی را برای غیر به زیان خود بنمایاند و آن فقط در صورتی است که گوینده به طور منجز آن را بیان نماید و چنانچه معلق باشد وجود حق را در حال اقرار اثبات نمی‌کند و از طرف دیگر اقرار ملاک حکم دادگاه واقع می‌شود و حکم دادگاه باید منجز باشد و نمی‌تواند معلق بر امر دیگری قرار گیرد همچنانی که اقرار به طور تردید نمی‌تواند دلیل واقع شود.
مانند آن که مقر بگوید: ممکن است مدعی درست بگوید و یا احتمال می‌دهدد که مدیون باشم. و همچنین است هرگاه مقر بگوید: هرگاه فلان بگوید من مدیون هستم، مدیونم، این امر اقرار شناخته نمی‌شود زیرا وجود حق غیر را به زیان خود نپذیرفته علاوه بر آن که ممکن است منظور گوینده آن باشد که فلان شخص بر مدیونیت او گواهی نمی‌دهد.[۱]
۱. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج۶، ص۴۳، انتشارات اسلامیه.